كوك كن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ سحری، نیست دگر

دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است

كوك كن ساعتِ خویش !

كه مـؤذّن، شبِ پیـش

دسته گل داده به آب

و در آغوش سحر رفته به خواب

كوك كن ساعتِ خویش !

شاطری نیست در این شهرِ بزرگ

كه سحر برخیزد

شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین

دیر برمی خیزند

كوك كن ساعتِ خویش !

كه سحرگاه كسی

بقچه در زیر بغل،

راهیِ حمّامی نیست

كه تو از لِخ لِخِ دمپایی و تك سرفه ی او برخیزی

كوك كن ساعتِ خویش !

رفتگر مُرده و این كوچه دگر

خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است

كوك كن ساعتِ خویش !

ماكیان ها همه مستِ خوابند

شهر هم . . .

خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند

كوك كن ساعتِ خویش !

كه در این شهر، دگر مستی نیست

كه تو وقتِ سحر، آنگاه كه از میكده برمی گردد

از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی

كوك كن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر

و در این شهر سحرخیزی نیست

و سحر نزدیک است

من یک زنم ...
خالقم سوره ای به نامم نازل کرد!
من یک زنم...
خالقم طواف نساء را واجب کرده که بدون آن حتی حج ات قبول نیست
من یک زنم....
خالقم به تو دستور داده که حجراسماعیل را نیز طواف کنی جایی که یک زن، هاجر در آن دفن است
من یک زنم...
و خالقم گفته باید هفت بارپادر جای  پای یک زن،  هاجر بگذاری و آنقدر سعی کنی تا خدایت تو را بپذیرد
من زنم....
باتمام مردانگیها هیچگاه نمی توانی بفهمی گریه کردن بدون خجالت را....

منم لیلای عشق و زلیخای انتظار...

من زنم...
آری من همان زنم که نجابتم بر باد میدهدغرور مردانه را

چادر من!
تلافی غروبی است که در آن روز به زور چادر از سر زنان حرم حسین (ع) کشیدند؛

چادر من!
به بهای شکسته شدن پهلوی مادر ماندگار شد؛

چادر من!
بوی محسن می دهد؛
چادر من!
میراث خون دلهای خیمه نشینان ظهر عاشوراست

چادر من!
به همین سادگی انتقام کربلاست

این شعر تقدیم به سادات عزیز


در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا
می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا
دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای
گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا
هر جوان و پیر هر بی یاوری، پهلوان و میر و هر نام آوری
ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا
گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش
این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا
هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست
بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا
شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست
شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا

من یک زنم ...
خالقم سوره ای به نامم نازل کرد!
من یک زنم...
خالقم طواف نساء را واجب کرده که بدون آن حتی حج ات قبول نیست
من یک زنم....
خالقم به تو دستور داده که حجراسماعیل را نیز طواف کنی جایی که یک زن، هاجر در آن دفن است
من یک زنم...
و خالقم گفته باید هفت بارپادر جای  پای یک زن،  هاجر بگذاری و آنقدر سعی کنی تا خدایت تو را بپذیرد
من زنم....
باتمام مردانگیها هیچگاه نمی توانی بفهمی گریه کردن بدون خجالت را....

منم لیلای عشق و زلیخای انتظار...

من زنم...
آری من همان زنم که نجابتم بر باد میدهدغرور مردانه را

چادر من!
تلافی غروبی است که در آن روز به زور چادر از سر زنان حرم حسین (ع) کشیدند؛

چادر من!
به بهای شکسته شدن پهلوی مادر ماندگار شد؛

چادر من!
بوی محسن می دهد؛
چادر من!
میراث خون دلهای خیمه نشینان ظهر عاشوراست

چادر من!
به همین سادگی انتقام کربلاست

بی حکمـت نیسـت...
رنگ سیــاه چــادرم را می گویـم !
اینکـه تمـام تـابـش ِخـورشیـد را می گـیرد ...
 و ذخیـره می کنـد برایم ...
.
الــی یــوم القیــامــة   

ودرتاریکی محشر
همه مرامیبینند باحسرت...
نورچادرم ...
روشنایی محشر میشود...
چادرم سایه بان آفتاب قیامت و...من آرامم و بی دغدغه

این شعر تقدیم به سادات عزیز


در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا
می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا
دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای
گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا
هر جوان و پیر هر بی یاوری، پهلوان و میر و هر نام آوری
ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا
گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش
این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا
هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست
بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا
شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست
شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا

خیلی قشنگه بخونید:
ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺨﻔﯽﮐﺮﺩ .ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﺪﯾﻤﺎﻥ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ .ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﻏﺮﻭﻟﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﻧﻈﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺣﺎﮐﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻋﺠﺐ ﻣﺮﺩ ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ..…ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺩﺍﺷﺖ .ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻏﺮﻭﺏ، ﯾﮏ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﺎﺭ ﻣﯿﻮﻩ ﻭﺳﺒﺰﯾﺠﺎﺕ ﺑﻮﺩ، ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺳﻨﮓ ﺷﺪ، ﺑﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ .ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ، ﮐﯿﺴﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﺳﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﻃﻼ ﻭ ﯾﮏﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ.ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺭﺁﻥ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ :ﻫﺮ ﺳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﯾﮏ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ!!زندگی عمل کردن است .این شکر نیست که چای را شیرین میکند بلکه حرکت قاشق چای خوری است که باعث شیرین شدن چایی میشود.....!

من ايرانی ام
اهورامزداي من (الله) است،
از تبار کوروشم، ولی شاهم حسين بن علی(ع)ست،
از ديار آرشم، ولی کماندار من مسلم بن عقیل است،
امپراطوری ام هخامنشی ست، ولی جغرافيای من بين الحرمين است،
شاه عباس را دوست دارم، ولی شاه عباس من عباس بن علیست،
آری من ايراني ام عاشق کاوه، مديون نادرشاه، ولی پيامبرم محمدبن عبدالله(ص)ست،
قدمت کشورم از ماورای تاريخ است، ولي معناي تاريخ برای من فقط از هجرت پيام آورم از مکه به مدينه است،
زیبایی های تاریخ کشورم را دوست دارم، ولی تمام زیبایی های دنیا را در کلام مولایم حیدرکرار میبینم،
آري آري من يک ايراني ام،
يک ايراني عاشق اهل بیت و متنفر و دشمن با دشمنان و منکران اهل بیت.
خدا لعنت کند کسانی که به بهانه اصالت میخواهند مذهب ما را برای دو روز خوشگذرانی دنیا از ما بگیرند.
من یک ایرانیه با اصالت شیعه هستم.
وبه دین و اصالت خودم افتخار میکنم.
روحی و نفسی فدای  یا امیرالمومنین علیه السلام...