طنزی که در محضر رهبری خوانده شد:

فکرم همه جا هست ولی پیش خدا نیست
سجاده ی زر دوز که محراب دعا نیست
گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟
اندیشه سیال من ای دوست کجا نیست
از شدت اخلاص من عالم شده حیران
تعریف نباشد! ابداً قصد ریا نیست!
از کمیت کار که هر روز سه وعده
از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست
یک ذره فقط کند تر از سرعت نور است
هر رکعت من حائز عنوان جهانی­ست...
در این جای شعر رهبری گفتند بدهید در گینس ثبت اش کنند.
این سجده سهو است و یا رکعت آخر؟
چندیست که این حافظه در خدمت ما نیست
ای دلبر من تا غم وام است و تورم
محراب به یاد خم ابروی شما نیست!
بی دغدغه یک سجده راحت نتوان کرد
تا فکر من از قسط عقب مانده جدا نیست
هر سکه که دادند دو تا سکه گرفتند
گفتند که این بهره بانکی­ست ربا نیست
از بس که پی نیم وجب نان حلالیم
در سجده ما رونق اگر هست صفا نیست
گویند که گنجی ست به هر سجده، بیایید!
من رفتم و پیدا نشد ای دوست، نیا! نیست...
به به! چه نمازی­ست همین است که گویند
راه شعرا دور ز راه عرفا نیست...

در پایان بازهم رهبری به مزاح این جمله را بیان کردند: خدا ان شاء الله این نماز رو از شما قبول کنه!

چادر من!
تلافی غروبی است که در آن روز به زور چادر از سر زنان حرم حسین (ع) کشیدند؛

چادر من!
به بهای شکسته شدن پهلوی مادر ماندگار شد؛

چادر من!
بوی محسن می دهد؛
چادر من!
میراث خون دلهای خیمه نشینان ظهر عاشوراست

چادر من!
به همین سادگی انتقام کربلاست

این شعر تقدیم به سادات عزیز


در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا
می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا
دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای
گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا
هر جوان و پیر هر بی یاوری، پهلوان و میر و هر نام آوری
ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا
گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش
این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا
هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست
بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا
شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست
شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا

اولین عکس خانه خدا

چادر من!
تلافی غروبی است که در آن روز به زور چادر از سر زنان حرم حسین (ع) کشیدند؛

چادر من!
به بهای شکسته شدن پهلوی مادر ماندگار شد؛

چادر من!
بوی محسن می دهد؛
چادر من!
میراث خون دلهای خیمه نشینان ظهر عاشوراست

چادر من!
به همین سادگی انتقام کربلاست

من یک زنم ...
خالقم سوره ای به نامم نازل کرد!
من یک زنم...
خالقم طواف نساء را واجب کرده که بدون آن حتی حج ات قبول نیست
من یک زنم....
خالقم به تو دستور داده که حجراسماعیل را نیز طواف کنی جایی که یک زن، هاجر در آن دفن است
من یک زنم...
و خالقم گفته باید هفت بارپادر جای  پای یک زن،  هاجر بگذاری و آنقدر سعی کنی تا خدایت تو را بپذیرد
من زنم....
باتمام مردانگیها هیچگاه نمی توانی بفهمی گریه کردن بدون خجالت را....

منم لیلای عشق و زلیخای انتظار...

من زنم...
آری من همان زنم که نجابتم بر باد میدهدغرور مردانه را

بی حکمـت نیسـت...
رنگ سیــاه چــادرم را می گویـم !
اینکـه تمـام تـابـش ِخـورشیـد را می گـیرد ...
 و ذخیـره می کنـد برایم ...
.
الــی یــوم القیــامــة   

ودرتاریکی محشر
همه مرامیبینند باحسرت...
نورچادرم ...
روشنایی محشر میشود...
چادرم سایه بان آفتاب قیامت و...من آرامم و بی دغدغه